walka z wiatrakami

Ostatnio dałam się wciągnąć w rozmowę ideologiczną. Dwa razy. Jakiemuś dalekiemu znajomemu z internetu. Rezultat - stracone godziny, rozgoryczenie i świadomość, że każde z nas poczuło się po tej rozmowie gorzej.
Tyle lat już żyję na tym świecie, to powinnam się w końcu nauczyć, że takie rozmowy ideologiczne sensu nie mają. Każdy ma swój pogląd, swoje argumenty i swoje wierzenia. Po co na siłę kogoś przekonywać do swojej opinii?
Może jak sobie tutaj zapiszę, to następnym razem w takiej sytuacji ugryzę się w język (albo odetnę sobie dostęp do klawiatury). Nie warto. Szkoda czasu. Szkoda nerwów. Szkoda znajomości.
A jak już coś mnie ma wkurzać, to lepiej działać niż dyskutować. O!
I zamiast narzekać, że aborcja siamto owamto, to można wesprzeć domy samotnej matki albo podjąć się adopcji dziecka poczętego albo przynajmniej przepuścić ciężarną kobietę w sklepie.
Zamiast marudzić, że młodzież coraz gorsza, to można podjąć się wolontariatu w świetlicy socjoterapeutycznej, zorganizować jakieś bezpłatne zajęcia dla dzieci albo włączyć się w Akademię Przyszłości.
Zamiast marudzić na polityków, można zacząć działać lokalnie, wspierać inicjatywy, które zmieniają najbliższe otoczenie. A jak ktoś ma nerwy - spróbować samemu zaistnieć w polityce.
Zawsze można swoje przekonania zamienić w działanie. Zawsze można omodlić. Zawsze można coś zrobić. I najlepiej, żeby nie było to gadanie...