Kijem go czy marchewką?

Zmotywowanie siebie do działania to dopiero pierwszy krok. Czasem trzeba też zmobilizować innych, na przykład dziecko, męża, pracownika. Sposobów jest wiele. Nie będę tu żadnych nowatorskich metod wymyślać, bo specjalistką nie jestem i w porównaniu ze znawcami tematu nie mam nic do powiedzenia.
Chciałam tylko napisać, że ostatnio próbuję sposobów marchewkowych. Czyli powrót do mojego "dziękuję" i zauważanie każdych drobnych pozytywów u innych. Skupianie się na tym całkowicie. Nie narzekanie, że mąż nie posprzątał, nie ugotował, nie zrobił zakupów. Podziękowanie za to, że zrobił jakiś mały drobiazg. Z własnego doświadczenia (z dzieciństwa) pamiętam, że najmniejsza pochwała działała sto razy lepiej niż długie wykłady motywacyjne, liczne polecenia, odwoływanie się do poczucia obowiązku. Tak się cieszyłam z tych kilku pozytywnych słów, że zaraz chciałam zasłużyć na kolejne. A jeśli czułam, że są na wyrost powiedziane, to starałam się dobić do ideału.
Ciekawe, czy uda mi się w ten sposób lepiej dzieci motywować. Póki nie sprawdzę, nie dowiem się. A czy wytrwam? Skoro dałam radę przez 30 dni nie jeść słodkiego, to na pewno poradzę sobie z kolejnymi wyzwaniami :D