W życiu trzeba podejmować mnóstwo różnych decyzji, nawet jeśli jest się tak bardzo niezdecydowaną osobą jak ja. Niekiedy wybory są proste, łatwe i przyjemne. Czasem wymagają godzinnych przemyśleń i odwagi.
Decyzja, że podoba mi się miminalizm i chcę wprowadzać go w moje życie była bardzo prosta. Gorzej z realizacją, ale to dlatego, że upraszczanie życia jest procesem a nie efektem decyzji. Ten proces u mnie wciąż trwa i pewnie będzie trwał do końca życia.
Decyzja, że zakładam bloga o statystyce też była prosta. Chciałam. Dzieki pomocy męża udało się wszystko zorganizować i blog jest. Ostatnio cierpi na brak nowych treści, ale stare artykuły wciąż mają swoich czytelników, a ja jestem z tego dziecka prawie tak samo dumna, jak z moich dwóch synków.
Decyzja, że nie wracam na etat była trudna. Po otrzymaniu oferty trzy dni rozważałam wszystkie za i przeciw. I bardzo niepewnie zadecydowałam, że chwilowo zostaję w domu i rozwijam swoje zainteresowania. Będę się uczyć programować. Ciekawe, gdzie mnie to zaprowadzi... Trzymajcie za mnie kciuki, żebym nie żałowała.
Jak bliska mi jest idea minimalizmu i jak trudno wprowadzić ją w życie - dobrze to wiem bo staram się od kilku lat i przegrywam z wygodą i 'komfortem"
OdpowiedzUsuńJeżeli przedmioty są dla Ciebie źródłem wygody i komfortu, to z pewnością bym z nich nie rezygnowała. Ja jestem zwolenniczką tej teorii, że rezygnujemy tylko i wyłącznie z tego, czego mamy za dużo i co przeszkadza. Co właśnie ten komfort i wygodę nam zabiera.
UsuńU mnie niestety dużo dookoła rzeczy, których wcale nie chcę mieć i nie dają mi ani szczęścia ani nie są szczególnie potrzebne. Tylko nie wiem jeszcze, co z tym wszystkim zrobić...
Bardzo trzymam kciuki! A decyzją o rezygnacji z etatu na pewno przyniesie Ci wiele dobrego! Powodzenia! :)
OdpowiedzUsuńDziękuję! I oswojona już z tą decyzją, coraz bardziej się cieszę :)
UsuńTrzymam kciuki! Odważna decyzja :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :)
Usuń